ما گرچه از شکوه کسی کم نمی کنیم گردن به جز برای خدا خم نمی کنیم اهل صراحتیم و در این روزگار تلخ لبخندِ گنگ و گریه ی مبهم نمی کنیم در این کویرِ تفته اگر داغ هم شویم خود را ذلیل منّت مرهم نمی کنیم خون می خوریم و با گذر از خون دیگران شوکت برای خویش فراهم نمی کنیم ای سیب های شیطنت آلود! گُم شوید ما اقتدا به حضرت آدم نمی کنیم